شريف امامي در دوران دوم نخست وزيري خود، براي آرام كردن اوضاع، دست به يك سلسله كارهاي نمايشي و غيرعادي از نظر رژيم زد. اولين كار او اين بود كه گفت با حزب رستاخيز، تنها حزب سياسي كشور كه پارلمان را در اختيار داشت، كاري ندارد و به اين ترتيب عملاً موجبات انحلال اين حزب را فراهم ساخت. وي همچنين تاريخ موهوم و مجعول شاهنشاهي را لغو كرد و مجدداً تاريخ هجري شمسي را برقرار نمود. او همچنين قمارخانه‏ها و مراكز فساد را بست ولي هيچ كدام از اين اقدامات عوام‏فريبانه و تسكيني، محبوبيت و موقعيتي براي او نزد مردم به وجود نياورد. اقدامات شريف امامي و آزادي عملي كه به مخالفان داده شد، بر دامنه تظاهرات و اغتشاشاتِ ضد رژيم افزود به طوري كه در چندين شهر بزرگ كشور، حكومت نظامي اعلام شد و فجايع خونيني از قبيل جمعه سياه تهران در 17 شهريور 1357 و كشتار دانش‏آموزان تهران در 13 آبان 1357 به وجود آمد. جعفر شريف امامي، نخست وزير سرسپرده محمد رضا پهلوي، پس از آن كه نتوانست، اوضاع دگرگون مملكت را به نفع رژيم تغيير دهد، پس از 57 روز نخست وزيري، از اين سمت استعفا داد و به جمع و جور كردن ثروت خود در ايران پرداخت. وي به سرعت اموال خود را به خارج منتقل كرد و در نهايت سه روز قبل از پيروزي انقلاب اسلامي، در نوزدهم بهمن 1357، بدون كوچكترين مانع، راه آمريكا را پيش گرفت و دور از غوغا و سروصدا به زندگي ننگين خود ادامه داد.